Metoda Krakowska

Metoda Krakowska jest to terapia funkcji poznawczych dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi. Powstała dzięki wieloletnim doświadczeniom terapeutycznym oraz badawczym zespołu związanego z Katedrą Logopedii w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie oraz Zespołu Diagnozy i Terapii Języka.
Głównym założeniem metody jest stymulacja rozwoju intelektualnego dziecka i budowanie jego systemu językowego. Zwraca się baczną uwagę na osiąganie kolejnych etapów w rozwoju wszystkich funkcji poznawczych dziecka..
Dla terapeutów pracujących metodą krakowską istotny jest fakt, że większość zmian, zachodzących w mózgu dziecka aż do wieku dojrzewania, determinowana jest przez jego osobiste doświadczenia, a nie przez jego geny.
Prowadzona stymulacja opiera się na mechanizmach neuroplastyczności mózgu czyli zmianie reprezentacji korowych w wyniku organizowanych podczas terapii doświadczeń.

boy-286240_1920

Terapia neurobiologiczna prowadzona przez terapeutów szkoły krakowskiej stymuluje wszystkie funkcje poznawcze, naśladując etapy ich kształtowania się obserwowane u dzieci bez trudności rozwojowych.
W zależności od potrzeb dziecka podczas terapii są stosowane między innymi:
1. Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania® i kształtowanie systemu językowego poprzez programowanie.
2. Budowanie kompetencji komunikacyjnej i językowej poprzez prowadzenie Dziennika wydarzeń.
3. Diagnoza dominacji stronnej umożliwiająca wybór dominującej ręki.
4. Terapia funkcji wzrokowych (między innymi: koncentrowanie wzroku na twarzach, obrazkach, identyfikowanie obrazków, analiza synteza wzrokowa na materiale tematycznym-konkretnym i atematycznym-symbolicznym).
5. Stymulacja zabawy (od naśladowania elementów zabawy tematycznej do rozbudowanych sekwencji z użyciem języka w dialogach).
6. Stymulacja lewej półkuli mózgu (naśladowanie, kontynuowanie, uzupełnianie sekwencji i szeregów, wskazywanie relacji, naśladowanie symbolicznych, linearnych, sekwencyjnych wzorów z klocków).
7. Terapia zachowań społecznych (stosowanie się do reguł, nawiązywanie kontaktu z dorosłymi i rówieśnikami).
8. Stymulacja funkcji motorycznych (manualnych, planowania ruchu i motoryki dużej).
9. Stymulacja pamięci (ćwiczenia pamięci symultanicznej i sekwencyjnej na materiale konkretnym i symbolicznym),
10. Ćwiczenia kategoryzacji (od kategorii prymarnych do językowo wyrażonych)
11. Ćwiczenia myślenia sytuacyjnego i przyczynowo-skutkowego.
12. Stymulacja naśladowania mowy ze wsparciem Gestów Artykulacyjnych (GA). W sytuacji braku naśladownictwa stosowane jest Manualne Torowanie Głosek Ćwiczenia myślenia przez analogię.